Królestwo Elfów

Altair ze spisanym uzbrojeniem poszedł wolnym krokiem do burmistrza. Przychodząc w wskazane miejsce, skłonił głowę przed burmistrzem, i zaczął mówić.
-Oto lista uzbrojenia
Magazynier podął listę burmistrzowi.
-Mam jeszcze prośbę, mianowicie aby ten elf, i jego kompania przyszli do mnie abym mógł pomóc w doborze uzbrojenia, dobrze?

- Tożto hańba! Wstyd! Zostawcie tego elfa, do cholery, w spokoju... GDZIE MÓJ PACHOŁ?! - wydarł się na całe swoje domostwo burmistrz. Posłaniec podszedł leniwie, wiedział, iż za kilka chwil otrzyma niezłą burę. - Dałem Ci ciepłą posadkę. Ale Ty oczywiście WSZYSTKO, ABSOLUTNIE WSZYSTKO musisz spieprzyć! - Itminis nabrał powietrza w usta, po czym wypuścił je, długim westchnięciem.
- Ale, Panie...
- ZAMKNIJ GĘBE, NĘDZNY PĘDRAKU! - wrzasnął władca. - Kogo Ty mi do królestwa sprowadzasz?! Kogo, pytam się?!
- On go tu nie sprowadził. Elf od początku wypierał się zadania, ale można powiedzieć, że starałeś się go zmusić - powiedziała cicho i spokojnie postać w ciemnym płaszczu. Spod kaptura wypadały różowe kosmyki włosów. - Musisz zrozumieć, że rozkazami niczego nie wskórasz. Ani nie zaskarbisz sobie tym sympatii poddanych, ani nie namówisz nikogo, zupełnie nikogo do pomocy, uwierz mi. Zapytasz zapewne, kim jestem, skąd się tu wzięłam. Eh... - westchnęła, widząc zmierzajacych ku niej dwóch zbrojnych. Uniosła delikatnie rękę, wyszeptała krótką formułkę i zobaczyła, jak rycerze przewracają się. - Radzę Ci być ostrożną, Itminisie. Pragnę Ci pomóc, ale skoro teraz mi odmawiasz...
- Stój! Chcesz... Znajdziesz moje córki?
- Niczego nie mogę Ci obiecać, ale spróbować zawsze można. Ty! - zwróciła się do zbrojownika. - Pójdziesz ze mną. Oprócz Ciebie może znajdzie się kilka innych osób... Piszesz się?

Elf uniósł dłoń a kilkunastometrowy metrowym błyszczący miecz wbił się wprost koło jpół łysej  głowy burmistrza,w tron na którym siedział. Odgłos piorunów wydobywający się z dłoni chłopaka był o wiele cichszy aniżeli przy trzymaniu elementu błyskawicy w dłoni. Ananiel obrócił głowę w stronę urzędnik.
-Tutaj każdy istotą rozumną a co z tym idzie ma swoje uczucia. Piastuje wyższe stanowisko od Ciebie a nigdy nie zniżyłem się do Twojego poziomu jaki teraz zaprezentowałeś. Wstyd i hańba powiadasz? Te słowa idealnie odzwierciedlają postawę burmistrza Itmisa w stosunku do poddanych.
Elf zacisnął rękę a owy miecz znikł. Kilka piorunów pozostało na jego dłoni wydając charakterystyczny dźwięk. Ananiel obrócił głowę w stronę zakapturzonej postaci.
-Samej na coś takiego Cię nie puszczę...

Altair idąc za postacią w kapturze, zaczął wypytywać:
-Jakiej broni używacie, krótka, czy długa, jedno, czy dwu ręczna? A może dystansowa, jeśli tak to kusza, czy łuk?

Altair zaczął szybko chodzić po zbrojowni, zaczął przynosić potrzebne przedmioty, po chwili przed postacią z różowymi włosami leżało sporo uzbrojenia.
-Wybierz odpowiedni dla Ciebie rozmiar, a co do koszuli, to ubrań tu nie ma, ale płaszcz się znajdzie, buty może też...
Altair wszedł do małego gabinetu i wyciągnął czarny jak grudniowa noc płaszcz, i parę butów, wyglądających na ciepłe.
-Jeśli za długi, to się skróci, a w cholewie butów można schować sztylet w razie potrzeby, coś jeszcze?

Elf zaczął spacerować po zbrojowni oglądając wyposażenie. Po jego wzroku widać było że nic z obecnych oręży i innego wyposażenie nie przykuło jego uwagi.
-Macie tu coś prócz taniego badziewia? W takim razie niech stracę i wezmę Isverd i Susenn.
Postać po rzuconych słowach ruszyła w stronę wyjścia do zbrojowni.

Z sesji wielkie gówno wyszło. Prowadząca odeszła i prowadzi swój własny klan. Zamykam.